Historia koła Nowogard
Spotkanie Opłatkowe w Kole Nowogard
Dnia 09 grudnia 2013 r. w Centrum
Edukacji i Przedsiębiorczości „PROFIT” w Nowogardzie odbyło
się spotkanie opłatkowe PSD Koła Nowogard. Składam serdeczne
podziękowania wszystkim tak licznie przybyłym uczestnikom
spotkania, w tym szczególnie gorące Panu dyr. Jerzemu
Jabłońskiemu za użyczenie obiektu. W śród uczestników
spotkania była obecna Pani Dagmara Jaceko, która w zamieszczonym
poniżej wystąpieniu „Wszystko w życiu ma sens”
zechciała podzielić się osobistymi refleksjami na temat sensu życia i
choroby, które wywołało między innymi spotkanie opłatkowe w
naszym kole.
Spotkanie opłatkowe w Kole Nowogard zostało wsparte przez Urząd Miejski w Nowogardzie. www.nowogard.pl
Eugeniusz Tworek
Prezes PSD
Koła Nowogard
Wszystko w życiu ma sens
Przekonałam się o tym nie dawno z
przeczytanych książek i rozmów z życzliwymi osobami,
którym gorąco i z całego serca dziękuję. Dotarło do mnie, że
moja choroba jest po coś. To, że żyję świadczy o tym, że mam jeszcze w
życiu zadanie do wykonania. Na jednym z ostatnich spotkań kursu
„Od bezradności do aktywności” poznałam Ewę, która
tak jak ja choruje na cukrzycę. Ewa szybko zaproponowała mi przyjazd do
Nowogard i zapisanie się do Koła Diabetyków. Zaprosiła mnie
także na Wigilię, która odbyła się w dniu 09-12-2013 r.
Przyjechałam, byłam najmłodszą osobą i jedyną, która nikogo tam
nie znała. Pomimo tego poczułam się wspaniale. Serdeczna i ciepła
atmosfera sprawiły, że bez wahania dałam ponieść się magii Wigilii.
Zobaczyłam osoby starsze ode mnie, które były aktywne i nauczyły
się żyć z chorobą. Na początku Wigilii jedna z uczestniczek
mówiła o zasługach Prezesa koła to jest Pana Eugeniusza Tworka.
Byłam i jestem nadal pod dużym wrażeniem osoby prezesa, który za
swoją działalność i niesienie pomocy innym został odznaczony brązowym
krzyżem zasługi. Następnie na kolacji dzieliliśmy się opłatkiem i
składaliśmy życzenia, jedliśmy wspaniałe wigilijne potrawy i
śpiewaliśmy kolędy. Było dużo radości. Rozmowy z uczestnikami dały mi
jeszcze więcej wiary i siły. Dały mi pomysł, jak nieść pomoc ludziom
chorym i włączyć w tą pomoc wszystkie zainteresowane i chętne osoby.
Chcę nie tylko dbać o siebie, ale przede wszystkim chcę pomagać innym.
Zgadzam się ze słowami Jana Pawła II, który mówił „
Człowiek jest wart tyle, ile może dać drugiemu człowiekowi”.
Wierzę, że to nie przypadek, że spotkałam na swojej drodze ludzi,
którzy najpierw pomogli mi wyjść z depresji a teraz dopingują
mnie na każdym kroku. Dostałam drugą szansę od życia i na pewno jej nie
zmarnuję. Chcę dać nadzieję tym, którzy zwątpili. I jak napisał
Krzysztof, Ziemiec w książce „ Wszystko jest po coś”
„ Jestem człowiekiem pogodzonym z życiem, który z
nieszczęścia w przeszłości czerpie siły, na co dzień” Ja chcę się
tą siłą podzielić z innymi.
Dagmara Jaceko